Objawy Dystymii

"Zwyczajne" obniżenie nastroju a dystymia

Każdemu mogą przydarzyć się tzw. ?gorsze dni?. Wówczas brakuje nam energii, świat staje się szary i nieciekawy i najchętniej cały dzień przeleżelibyśmy w łóżku. Takie obniżenie nastroju jest jak najbardziej normalne i nie ma powodu do niepokoju. Odmienna sytuacja występuje jednak, gdy zdarzają się one często, a tym bardziej nieprzerwanie od kilku dni, tygodni, miesięcy, a nawet lat.

Typowe objawy dystymii

Specjaliści uważają, że żeby mówić o dystymii objawy choroby powinny utrzymywać się co najmniej przez 2 lata. Należą do nich m.in. zaburzenia snu, a także wszechogarniające chorego poczucie beznadziejności i bezcelowości w życiu. Częstymi sygnałami dystymii jest również wyraźny spadek wagi ciała, niska samoocena i najbardziej charakterystyczne - uczucie ciągłego zmęczenia oraz niechęć do kontaktu z otoczeniem.

Dystymia a relacje towarzyskie

Niestety, chory swoja postawą nie zachęca do nawiązywania z nim kontaktów, a tym samym zamyka sobie drogę do naturalnego procesu usocjalnienia. Izolacja obniża jego (i tak już niskie) mniemanie o sobie, a dodatkowo nie pozwala na zwyczajne znalezienie przyjaciela, któremu mógłby się zwierzać ze swoich problemów, wątpliwości i lęków.

Dystymia a relaks

Chorzy na dystymię odczuwają ciągłą bezsensowność swoich działań. Przez to podczas gdy korzystają z czasu wolnego, między codziennymi zajęciami doznają uczucia marnowania czasu i przez to nie potrafią efektownie wypoczywać, a co za tym idzie pogłębia się ich poczucie znużenia i rozdrażnienia.

Dystymia a życie codzienne

Chorzy na dystymię są w stanie zakładać rodziny, jednak istnieją dane, które mówią o poważnych problemach z wchodzeniem pacjentów dystymicznych w bliskie relacje intymne. Objawia się to tym, że często pozostają one osobami samotnymi, które nie zawarły małżeństwa. Dystymikom wszystko wydaje się trudniejsze niż przeciętnym ludziom, na ogół też płytkie. Podobne zdanie mają o miłości, dlatego tak trudno jest im w bliską relację z partnerem.

Dystymią jest poważną chorobą, której nie sposób lekceważyć. Należy ją jednak jak najszybciej zdiagnozować i zacząć leczyć. Rezultaty podjętych terapii w większości przypadków dają zadowalające efekty i umożliwiają choremu rozpoczęcie nowego, lepszego życia.

Marlena Podsiedlik

Zobacz również opis choroby: Dystymia