O osobie zdrowej psychicznie mówi się wtedy, kiedy potrafi odpowiednio funkcjonować w środowisku, czyli pracy, domu, szkole czy rodzinie. Wykonuje swoje zadania odpowiednio i nie ma problemów na tle emocjonalnym, które utrudniałyby jej codzienne funkcjonowanie. Samo zdrowie psychiczne można podzielić na kilka norm. Najlepszą jest norma idealna, w której zdrowie psychiczne charakteryzuje się maksymalną sprawnością życiową i emocjonalną oraz umiejętnością przystosowania społecznego. Ponadto w skład idealnego zdrowia psychicznego wchodzi również odpowiednie samopoczucie i samorealizacja danej jednostki, im ktoś bardziej się spełnia tym czuje się lepiej. Następnie jest norma statystyczna, która określa zdrowie psychiczne normalnie, czyli tak jak to jest u przeciętnego człowieka. Norma względna to umiejętność odnalezienia się danej osoby w społeczeństwie jak i w różnych kulturach wśród innych przekonań i systemów wartości.
Jakie są objawy zaburzeń psychicznych?
Objawy zaburzeń dzielą się na te bardziej lub mniej specyficzne. Można podzielić je również na dwie grupy przypadłości. W pierwszej znajdą się osoby, które chorują z powodów wad genetycznych, a zaburzenia mogą być wrodzone lub rozwijać się wraz z wiekiem. Drugą grupą, będą osoby, których zaburzenia wywołane są przykrymi doświadczeniami z dzieciństwa takimi jak prześladowanie czy śmiercć bliskiej osoby w młodym wieku. Do tej grupy można również zaliczyć alkoholików, którzy najczęściej cierpią na jeden z rodzai psychozy alkoholowej. Do najczęściej i najbardziej znanych objawów zaliczyć możemy:
Amnezja - czyli utrata pamięci. Jednostka nie jest w stanie odtworzyć wspomnień i wydarzeń z danego okresu życia, czasem ostatnich dni a czasem z dzieciństwa.
Ambiwalencja - to jednoczesne pojawianie się wielu uczuć, które są sprzeczne ze sobą.
Autyzm - inaczej izolacja od społeczeństwa. Chora osoba nie jest w stanie funkcjonować w społeczeństwie, czuje się wyobcowana a sam świat zewnętrzny nie za bardzo ją interesują. Skupia się głównie na własny uczuciach, przeżyciach i emocjach.
Depersonalizacja - chora osoba uważa, że jej przeżycia są nieprawidłowe lub nierealne.
Fobie lub natręctwa - fobie to również bardzo silne i częste lęki, paranoiczne objawy przed sytuacją, zdarzeniem, danym obiektem lub samym strachem. Fobie zaliczane są do zaburzeń nerwicowych, które charakteryzuje się właśnie między innymi paranoicznym strachem, który bardzo często może być urojony.
Hipochondria - nadmierna i nieuzasadniona troska o własne zdrowie, która objawiać się może między innymi potrzebą ciągłych badań, leczenia, przyjmowania leków i tak dalej.
Konfabulacje - u chorego pojawiają się luki w pamięci, które "zapełnia" innymi historiami, które tak naprawdę wcale nie miały miejsca. Nie można traktować tego jako kłamstwa, ponieważ jednostka jest przekonana o tym, że mówi prawdę.
Lęki - niewyjaśnione i nieuzasadnione pojawianie się stanów lękowych u danej osoby, to kolejny z objawów zaburzeń psychicznych. Wraz z lękami, mogą pojawiać się również objawy somatyczne, takie jak ból w klatce piersiowej, uczucie duszności i niemożność złapania oddechu lub kołatanie serca, drżenie rąk czy ból brzucha.
Omamy i halucynacje - obydwa zaburzenia mają podobne objawy. Jest to odczuwanie różnych doznań, które występują pomimo pojawienia się bodźców, czyli słyszenie dźwięków, zwidzenia, doznania zapachowe czy smakowe. Halucynacje są znacznie silniejsze w swoich objawach, jednak występują one znacznie częściej u osób, które sięgały po narkotyki.
Urojenia - fałszywe, lecz bardzo złożone i rozbudowane przeżycia, które w rzeczywistości nie miały miejsca, ale chory mimo wszystko przekonany jest o tym, że są realistyczne. Zazwyczaj, nie daje one sobie również wytłumaczyć, że jego paranoiczne lęki, obawy przed tym, że ktoś go śledzi są tylko wytworem jego wyobraźni.
Zaburzenia nastroju - ten rodzaj zaburzeń psychicznych jest bardzo rozbudowany. Warto jednak wspomnieć o jednym z najbardziej popularnych problemów, czyli depresji, która objawia się zaburzeniami odczuć, niechęcią do życia czy izolacją od społeczeństwa. Dodatkowo pojawiają się takie odczucia jak smutek, żal i roztargnienie.
Zespoły zaburzeń psychicznych
Prócz samych chorób i objawów z nimi związanych, istnieją również całe zespoły chorób na tle psychicznym. Warto poznać, najważniejsze z nich:
Zespół amnestyczny - choroba atakuje tylko ten fragment mózgu, który odpowiada za prawidłowe funkcjonowanie pamięci. Chory traci wiele wspomnień, a jednocześnie nie jest w stanie zapamiętywać bieżących wydarzeń, przez co może całkowicie ?zatracić się w rzeczywistości?, a powoduje to u niego zagubienie i niemożność poradzenia sobie z własnym problemem. Takie osoby potrzebują natychmiastowej pomocy.
Zespół depresyjny - objawia się brakiem akceptacji samego siebie, własnego życia a dodatkowo, pojawiają się silne odczucia beznadziejności, żalu, smutku i cierpienia. Mogą występować również zaburzenia snu, brak apetytu i osłabienie organizmu.
Zespół otępienia - występuje głównie po nieodwracalnym uszkodzeniu mózgu, może być to na skutek wypadku lub choroby. Myślenie danej jednostki staje się znacznie wolniejsze, analizowanie słów i udzielanie odpowiedzi również wymaga znacznie dłuższego odstępu czasowego niż u konkretnej osoby. Nie tylko proces myślenia staje się opóźniony i znacznie wolniejszy, pojawiają się również problemy z orientacją w czasie, terenie jak i interakcji z otoczeniem. Z biegiem czasu pojawia się coraz większa bezradność, brak samodzielności i zagubienie.
Zespół paranoiczny - nazywany również systemem urojeniowym, ponieważ zaburzenia charakteryzują się urojonymi przekonaniami, które są bardzo silnie zakorzenione w psychice chorego, które w dodatku motywują chorego do działania i słuszności swoich halucynacji. Charakterystycznymi zachowaniami jest tutaj podejrzliwość, lęk czy nieufność. Sam zespół chorobowy jest trudny do rozpoznania, gdyż cechuje go niespotykana logika i spójność. Zazwyczaj występuje u osób, które doznały silnych przeżyć we wczesnych latach życia, czyli zostały bardzo skrzywdzone.
Zespół upośledzenia umysłowego - objawia się brakiem osiągnięcia odpowiedniej sprawności poznawczej dla osoby w danym wieku. Umiejętności czy też sprawności te, zazwyczaj są konieczne do sprawnego funkcjonowania i kontaktowania się z otoczeniem. Samo upośledzenie umysłowe, może mieć kilka stopni nasilenia, a konkretnie trzy:
- Upośledzenie umysłowe lekkie - chory musi uczęszczać do specjalnej szkoły, ale mimo tego jest w stanie wyuczyć się danego zawodu i z pomocą osób trzecich poradzić sobie w danym zawodzie. W życiu codziennym wymaga jednak wsparcia osób bliskich, zwłaszcza w trudniejszych sytuacjach. Czasem zaburzenia te, mogą objawiać się w dziwnych zmianach nastroju i odczuwania emocji.
- Umiarkowane upośledzenie umysłowe - tutaj chory nie jest już wstanie skończyć samodzielnie szkoły specjalnej, ale mimo wszystko jest w stanie samodzielnie jeść, ubierać się i dbać o higienę osobistą i pracować z pomocą osób trzecich. Sama sprawność ruchowa jest bardzo obniżona, a mowa ograniczona. Chory w sytuacjach życiowych jest praktycznie bezradny i wymaga stałej opieki.
- Upośledzenie umysłowe głębokie - chory nie jest w stanie pracować nawet przy pomocy osób trzecich, a tym bardziej ukończyć żadnej szkoły specjalnej. Jego IQ w takim przypadku zazwyczaj nie przekracza 20. Pojawiają się również problemy z opanowaniem zwykłych codziennych czynności takich jak ubieranie się, czy regularne dbanie o własną higienę. Ponadto pojawić mogą się wady rozwojowe i problemy ze zdrowiem fizycznym, a sam chory potrzebuje stałej opieki zarówno ze strony rodziny jak i pielęgnacji.
Nietypowe odmiany chorób psychicznych:
Na świecie wraz z rozwojem cywilizacji pojawiają się różne i dość nietypowe odmiany chorób psychicznych, które mogą wydawać się bardzo dziwne, do niektórych z nich zaliczamy:
- Zespół Aspergera,
- zastępczy zespół Munchhausena,
- zespół Tourette'a,
- psychalgia,
- katatonia,
- zespół Korsakowa,
- dysocjacyjne zaburzenia tożsamości.
Leczenie zaburzeń psychicznych
Jak wynika z całego tekstu, zaburzenia psychiczne mogą być bardzo specyficzne jak i trudne do rozpoznania. Dlatego, leczenie wymaga odpowiedniej analizy i dobrego rozpoznania choroby. Trzeba zdiagnozować chorobę, dobrać odpowiednie metody leczenia i dopiero po konkretnym ustaleniu można rozpocząć samo leczenie. Zazwyczaj, jest o psychoterapia, w której dodatkowo podawane są środki farmakologiczne, które pomagają obniżyć objawy danej choroby i wspomóc leczenie. W niektórych przypadkach choroba może okazać się całkowicie nie uleczalna, jak np.: w sytuacji, kiedy zostanie uszkodzony mózg, a wtedy leczenie opiera się głównie na łagodzeniu objawów jak i pomocy choremu, by ten mógł lepiej funkcjonować każdego dnia.
Autor: Damian Nowaczek
Zobacz również opis choroby: Zaburzenia psychiczne
Objawy zaburzeń nerwicowych
Zaburzenia nerwicowe są często spotykaną chorobą, która występuje głównie w krajach wysoko rozwiniętych. Do symptomów choroby można zaliczyć objawy somatyczne, zakłócenia funkcji poznawczych, czy zaburzenia emocji. Wpływ na jej powstanie ma wiele czynników m. in. biologicznych.... czytaj więcej
Objawy chorób płuc
Płuca to organ wewnętrzny, który jest potrzebny do funkcjonowania ludzkiego organizmu i niezbędny człowiekowi do życia. W płucach zachodzi proces wymiany gazowej, dzięki temu organowi możliwe jest oddychanie i zaopatrywanie komórek ciała w życiodajny tlen.... czytaj więcej
zaburzenia psychiczne
Prawda jest taka że nie należy bagatelizować nawet najmniejszych objawów jakiejkolwiek choroby - nawet z pozoru lekkiej, gdyż może ona przerodzić się w ...
23-12-2017 12:10
~yerat